ارزیابی عملکرد دانشگاه ها در بهبود آموزش شهروندی در کلان شهرهای کشور (نمونه موردی: دانشگاه های مستقر در شهر تهران)

مقدمه و هدف پژوهش: از لحاظ تاریخی شهروندی ایده ای است که در اروپای غربی زاده شده و در قرن شانزدهم همزمان با فراگیر شدنش انتشار یافته است. شهروندی از جمله مفاهیمی است که در هر محیطی عمل می کند اما به شرطی که امکاناتی که با آن همراه شده و به آن تشخص و وجود بخشیده، برای آن محیط تعریف شود. این پژوهش در پی طرح این پرسش در ذهن محققین مطرح شد که حال با توجه به خیل عظیم دانشجویان و فارغ التحصیلان دانشگاهی آیا این ها شهروندان مطلوبی محسوب می شوند؟ و آیا اساساً دانشگاه ها توجهی به آموزش شهروندی به دانشجویان دارند؟ که پاسخ به این پرسش ها از اهداف این تحقیق به شمار می آید. روش پژوهش: بر این اساس این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی-پیمایشی می باشد. جامعه مورد پژوهش در این تحقیق شامل کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه های مستقر در شهر تهران می باشند که مطابق جدول مورگان (حداقل نمونه مورد نیاز برای یک جامعه نامحدود 384 نفر تعیین شده است) که تعداد 500 نفر به عنوان نمونه مورد تحقیق انتخاب شدند. که از میان 439 پرسشنامه به محقق عودت داده شد. یافته ها: نتایج حاصل از اجرای تحقیق نشان می دهد: مؤلفه های استقلال شخصی، آگاهی از مسائل جهانی، تساوی جنسیت، تنوع و چند فرهنگی، دموکراسی، صلح و حل تضادها، ارزش های شهری، ارزش های اخلاقی، آگاهی از محیط زیست، هویت ملی و وطن پرستی، ارزش های مربوط به کار و ارزش های خانوادگی در رتبه اول تا دوازدهم قرار دارند. نتیجه گیری: دانشگاه ها در ایجاد زمینه های استقلال شخصی، آگاهی از مسائل جهانی و تساوی جنسیت از مؤلفه های اصلی آموزش شهروندی بسیار عالی عمل کرده اند. اما در زمینه مؤلفه های آگاهی از محیط زیست، هویت ملی و وطن پرستی، ارزش های مربوط به کار و ارزش های خانوادگی بسیار ضعیف عمل نموده اند.